Women’s Dream Project

Wat maakt het zo moeilijk voor jonge vrouwen om hun carrière als actrice in het Kattaikkuttu theater door te zetten of na een huwelijk weer op te pakken?

In de afgelopen maanden heeft er op de Kattaikkuttu Sangam in sneltreinvaart een creatief proces plaatsgevonden. Vijf jonge vrouwen hebben, onder begeleiding van Hanne de Bruin en Maitri Gopalakrishna, samengewerkt met Rajagopal aan het ontwikkelen van een nieuw Kattaikkuttu-stuk. Over de moeilijkheden die vrouwen ondervinden wanneer zij na hun huwelijk nog willen optreden. Maar ook over het volgen van je passie en over de moderne tijd met COVID als uitdaging.

De vijf vrouwen: Tamilarasi, Venda, Mahalakshmi, Bharathi, Srimathi, zijn allen oud-studenten van de Kattaikuttu Gurukulam, getrouwd en enkele van hen hebben jonge kinderen. Meerdere malen kwamen zij – met hun kinderen waarvoor deels opvang geregeld werd – naar de Sangam om tijd vrij te maken om te kunnen dromen. Over het kunnen uitoefenen van hun passie van theater maken, ook als getrouwde vrouw. Iets wat niet vanzelfsprekend is.

De voorstelling Tavam is gespeeld in september op het terrein van de Sangam met behulp van mannen die de muziek verzorgden of ondersteunende rollen speelden. Het wordt in oktober ook in Bangalore opgevoerd. Er zijn opnames gemaakt door Sandhya Kumar om er ook een film van te maken.

Er wordt nog steeds geld geworven om dit mooie emancipatorische project voort te kunnen zetten, via https://milaap.org/…/support-women-kattaikkuttu-performers# of via Kalai Manram (zie onze Triodosrekening onder aan de website).

Voor foto’s van de voorstelling zie hier: https://www.facebook.com/media/set?vanity=107981408229440&set=a.135891842105063

Voor een review in The Hindu: https://www.thehindu.com/entertainment/theatre/women-take-centre-stage-at-kattaikkuttu-sangam/article36877588.ece:

Hieronder staat een uitgebreidere beschrijving van de voorstelling:

Tavam –’Ascese’

De voorstelling ‘Tavam’ brengt de sociale conventies en obstakels die rurale vrouwen op het toneel ervaren op een innovatieve en artistieke manier in beeld.

In de voorstelling spelen 5 actrices korte scenes uit het uitgebreide Kattaikkuttu repertoire waarin zij zowel de mannelijke als vrouwelijke rollen uitbeelden. Deze scenes worden afgewisseld met scenes thuis waar de vrouwen geconfronteerd worden met tegenwerking en soms ronduit een verbod op verdere optredens. Niet alleen zou het vak van actrice in het Kattaikkuttu theater een ‘goed’ huwelijk in de weg staan, het is ook een aanslag op de familie-eer die vrouwen liever (alleen) als huisvrouwen ziet of, als ze toch willen werken, als werknemers aan een lopende band, in kantoorbaan of bij de overheid.

De actrices stellen de vraag waarom acteren niet een acceptabel vak is, terwijl een overheidsbaan of verdere studie wel acceptabel zijn. Het geld dat middels acteren binnenkomt, kan ook het huishouden te ondersteunen en een jonger zusje laten studeren.

In een volgende realistische scene wordt een gehuwde actrice geconfronteerd met tegenwerking van haar schoonmoeder. Van nu af aan geen voorstellingen meer (dat was toen, toen je nog bij je eigen familie woonde!). En wie zorgt er voor de baby als zij op het toneel staat? Haar man weet niet hoe hij tegen de wil van zijn moeder in kan gaan, maar vindt uiteindelijk een weg om zijn vrouw te ondersteunen in haar passie. Als zij eindelijk naar de voorstelling kan vertrekken blijkt die te zijn afgelast omdat er een Corona lockdown is afgekondigd.

De Kattaikkuttu scenes weerspiegelen soortgelijke situaties als de realistische familiescenes waarin vrouwen vechten voor gelijke kansen, respect en het kunnen volgen van hun passie.

Door het stuk heen loopt een rode draad in de vorm van een zingende asceet die zijn sociale banden opgeeft om zijn passie – zijn devotie voor de god Shiva – te volgen. De tegenovergestelde wegen van de asceet en de 5 actrices – op weg om hun artistieke passie te verwezenlijken — kruisen elkaar herhaaldelijk, maar het is alleen aan het einde van de voorstelling dat zij elkaar echt ontmoeten. Teneergeslagen omdat hun voorstelling is afgelast leggen zij hun frustraties voor aan de asceet. Hij vertelt hen dat het volgen van een passie nooit makkelijk is en altijd inhoudt dat je iets anders moet opgeven.

Het runnen van een familie is een vorm van ascese. Het doorstaan van de pandemie is een ascese die zelfdiscipline en het verbreken van sociale relaties vergt. En de keuze voor het vak van toneelspeler in een samenleving die neerkijkt op Kattaikkuttu en op vrouwen die zich in het openbaar op de planken begeven is een ascese. Passies brengen beperkingen met zich mee, maar ook overwinningen. De asceet roemt de actrice als echte ‘women achievers’, maar waarschuwt hen tegelijkertijd dat de weg hierna niet eenvoudig zal zijn.

Powerpoint van het Womens Dream Project